بدن دونده‌ها ضربه‌های زیادی را متحمل می‌شود که می‌تواند منجر به شرایط پزشکی شود که باعث درد لگن یا ران می‌شود. تشخیص می تواند چالش برانگیز باشد زیرا ممکن است بیش از یک بیماری در یک زمان مشخص وجود داشته باشد.

بیمار می‌تواند با توجه به الگوی علائم، از جمله محل دقیق درد، زمان بروز آن و آنچه که باعث از بین رفتن آن می‌شود، به پزشک خود در تشخیص دقیق کمک کند.

بورسیت تروکانتریک بزرگ (بورسیت هیپ)
این نوع بورسیت تمایل به ایجاد حساسیت و درد در قسمت خارجی مفصل ران دارد. با پیشرفت علائم، درد ممکن است از خارج ران و گاهی به باسن، کشاله ران و کمر تابش کند.

تروکانتر بزرگ یک برجستگی استخوانی روی استخوان ران (استخوان ران) است. بورس تروکانتریک یک کیسه کوچک پر از مایع است که هم به عنوان بالشتک و هم روان کننده بین تروکانتر بزرگ و نوار ایلیوتیبیال (IT) عمل می کند، یک قطعه ضخیم از بافت همبند که از باسن تا بالای استخوان ساق پا امتداد دارد. ).

در دوندگان، بورس تروکانتریک می‌تواند متحمل «تروماهای کوچک» شود. با گذشت زمان، بورس ملتهب می شود و علائم دردناکی ایجاد می کند. یک باند IT محکم می تواند بورسیت لگن را تشدید کند.

شکستگی استرسی در لگن
شکستگی استخوانی ناشی از ضربه ناشی از یک بار آسیب است، اما شکستگی استرس ناشی از فشار مکرر روی استخوان است. تاثیر آهسته دویدن می تواند باعث ایجاد یک ترک کوچک در سر استخوان ران (ران) شود. دوندگانی که پوکی استخوان دارند بیشتر در معرض خطر شکستگی استرس هستند.

درد ناشی از شکستگی استرسی به تدریج افزایش می یابد و برجسته تر می شود. درد در حین و بعد از فعالیت بیشتر محسوس است و بعد از خواب کمتر احساس می شود، زمانی که استخوان زمان استراحت داشته باشد. فشار دادن روی پوست روی لگن ممکن است باعث درد شود.

اگر شکستگی استرسی مشکوک باشد اما تایید نشود، ممکن است پزشک شروع درمان غیرجراحی را فوراً توصیه کند. تشخیص قطعی ممکن است به تصویربرداری پیشرفته مانند MRI یا اسکن استخوان نیاز داشته باشد.

آسیب به عضلات ران و ران

یک فشار خفیف می تواند باعث شود که فرد احساس سفتی و درد کند، اما او همچنان می تواند راه برود و آهسته دویدن کند (اگرچه ممکن است کمی ناراحت کننده باشد). این نوع کشیدگی عضلانی، که با پارگی های کوچک در عضله تعریف می شود، ممکن است به دلیل استفاده بیش از حد یا عدم تهویه ایجاد شود. این وضعیت معمولاً تنها به یک یا دو هفته برای بهبودی نیاز دارد.

در مقابل، یک فشار شدید عضلانی، که با پارگی کامل عضله تعریف می‌شود، ممکن است به طور ناگهانی رخ دهد. آسیب می تواند بسیار دردناک باشد و باعث تورم فوری و به دنبال آن کبودی شود. فردی که دچار کشیدگی شدید عضلانی است ممکن است نتواند به طور طبیعی راه برود و ممکن است ماه ها طول بکشد تا بهبود یابد.

برای دوندگان، عضلات سرینی مدیوس، همسترینگ، چهارسر ران و کشاله ران باسن و ران همگی مستعد آسیب هستند.

عضله گلوتئوس مدیوس
یکی از شایع ترین عضلات آسیب دیده در دوندگان است و معمولاً در اثر استفاده بیش از حد ایجاد می شود. فرد مبتلا به گلوتئوس مدیوس تحت فشار ممکن است درد کسل کننده و دردناکی را در قسمت بیرونی باسن و باسن احساس کند و ممکن است برای دراز کشیدن روی پهلوی آسیب دیده احساس ناراحتی کند.

گلوتئوس مدیوس در خارج از مفصل ران حرکت می کند. از آنجایی که آنها در یک ناحیه قرار دارند، التهاب یا آسیبی که روی گلوتئوس مدیوس تأثیر می گذارد، می تواند بورس تروکانتریک بزرگتر را تحت تأثیر قرار دهد و بالعکس. قسمت بالای باند ایلیوتیبیال (IT) که از قسمت خارجی مفصل ران نیز عبور می کند نیز ممکن است درگیر باشد.

ماهیچه های همسترینگ
دوندگان، به ویژه آنهایی که تمرینات سرعتی انجام می دهند، ممکن است عضلات پشت ران خود را تحت فشار قرار دهند که به آن عضلات همسترینگ می گویند. آسیب تروماتیک به همسترینگ ممکن است زمانی اتفاق بیفتد که یک دونده فشار را از روی زمین فشار می دهد و عضله را مجبور می کند تا بار قابل توجهی را در حالی که به طور کامل یا تقریباً کامل کشیده شده است تحمل کند. ورزشکار ممکن است احساس درد شدید یا “پاپ” مشخصی داشته باشد و مجبور شود دویدن را متوقف کند. فشار خفیف‌تری ممکن است تا روز بعد احساس نشود، زمانی که دونده از خواب بیدار می‌شود و احساس سفتی و درد در پشت ساق پا می‌کند.

عضله چهار سر ران
درد و سفتی در جلوی ران نشان دهنده آسیب به یک یا چند ماهیچه چهار سر ران است. مانند سایر عضلات، عضلات چهار سر ران در صورت عدم تنظیم مناسب می توانند در اثر استفاده بیش از حد تحت فشار قرار گیرند. از سوی دیگر، اگر دونده به طور ناگهانی شتاب بگیرد یا کوتاه بیاید، آسیب ناگهانی ممکن است رخ دهد.

ماهیچه های کشاله ران
ماهیچه های داخل ران را عضلات ادکتور یا عضلات کشاله ران می نامند. این عضلات در حین دویدن کمتر از هنگام دویدن و چرخش های سریع (مثلاً ورزش هایی مانند فوتبال یا فوتبال) آسیب می بینند.

بسیاری از آسیب های خفیف تا متوسط ​​عضله کشاله ران را می توان خود تشخیص داد و درمان کرد. اگر یک دونده با درد مداوم کشاله ران و به دنبال مراقبت های پزشکی باشد، ممکن است پزشک بخواهد سایر شرایط احتمالی با علائم مشابه مانند فتق، عصب فشرده شده و پارگی لابروم مفصل ران را کنترل کند.

به درک فتق ورزشی (اتلتیک پوبالژیا) مراجعه کنید

درمان عضله کشیده شده معمولاً شامل استراحت و داروهای ضد التهابی است. پس از کاهش علائم، دوندگان باید به یک برنامه ورزشی که شامل تمرینات تقویتی و کشش ملایم است، برگردند.

اگر درد لگن یا ران با استراحت در عرض دو یا سه هفته بهبود نیابد، یا اگر درد شدید باشد، مراقبت پزشکی ضروری است. به ندرت، زمانی که پارگی شدید عضلانی وجود دارد، جراحی توصیه می شود.