تاثیر مکرر دویدن می تواند باعث کمردرد شود که معمولاً کمردرد است. این که آیا این درد ناشی از کشیدگی عضلات باشد یا به دلیل مشکل در مهره‌ها یا دیسک‌های ستون فقرات، ممکن است بر درمان و تمرین تأثیر بگذارد.

آسیب به عضلات و رباط های پشت

عضلات و رباط‌های کمر ستون فقرات را در حالت عمودی نگه می‌دارند و به حفظ وضعیت خوب بدن در طول دویدن کمک می‌کنند. اگر این بافت های نرم خسته و تحت فشار قرار گیرند، یک دونده ممکن است علائم زیر را تجربه کند:

• پشت ممکن است کسل کننده و دردناک باشد
• ناحیه آسیب دیده ممکن است در لمس درد داشته باشد
• انعطاف پذیری ممکن است کاهش یابد، به طوری که خم شدن یا چرخش در کمر دشوار و ناراحت کننده است.

گاهی اوقات، عضلات عقب کشیده شده دچار اسپاسم می شوند و باعث درد شدید می شوند که مانع از انجام فعالیت های روزانه می شود. در این موارد، ممکن است عضله یک ریشه عصبی را منقبض کند و باعث ایجاد درد تابشی به بازوها یا پاها شود که به آن رادیکولوپاتی یا سیاتیک می‌گویند.

در حالی که کشیدگی عضلات و رباط های کمر دردناک است و می تواند به طور موقت ناتوان کننده باشد، اما نسبتاً خوش خیم هستند. در صورت استراحت و درمان کافی، درد باید طی ۲ تا ۴ هفته از بین برود.

آسیب به ستون فقرات

آسیب به ستون فقرات در بین ۱۰ آسیب اول دویدن قرار دارد. مهره‌های ستون فقرات و دیسک‌های بین مهره‌ای هر بار که پای دونده با زمین برخورد می‌کند، فشار بیشتری را تجربه می‌کنند. این تپش می تواند یک مشکل موجود یا در حال توسعه کمر را تشدید کند.

نمونه هایی از این مشکلات عبارتند از فتق دیسک، بیماری دژنراتیو دیسک، و شکستگی های استرسی مهره ها.

فتق دیسک
دیسک های مهره ای به عنوان ضربه گیر بین مهره های ستون فقرات عمل می کنند. هنگامی که دیسک مهره ای از فضای طبیعی خود تحت فشار قرار می گیرد، دیسک فتق، برآمدگی یا پارگی نامیده می شود. اگر فتق دیسک به یک ریشه عصبی مجاور یا به طناب نخاع فشار آورد، می تواند باعث درد قابل توجهی شود. شایع ترین ناحیه برای فتق دیسک کمر، به ویژه بین مهره های L4-5 است.

بیماری دژنراسیون دیسک
دیسک در واقع یک بیماری نیست، بلکه تخریب تدریجی یک یا چند دیسک بین مهره ای است. با گذشت زمان، لایه بیرونی محکم دیسک دچار سایش و پارگی می شود و می تواند ضعیف شود. علاوه بر این، هسته ژلاتینی دیسک می تواند محتوای آب خود را از دست بدهد، بنابراین دیسک صاف تر است، بالشتک کمتری ارائه می دهد و انعطاف پذیری کمتری دارد. انحطاط دیسک از دوران کودکی شروع می شود و در سن ۶۰ سالگی اکثر افراد درجاتی از انحطاط دیسک را تجربه خواهند کرد، اگرچه همه درد را تجربه نمی کنند.

شکستگی مهره ها (شکستگی فشاری)
به طور معمول، مهره های سالم تنها پس از یک ضربه جسمی جدی، مانند تصادف شدید اتومبیل، می شکنند. با این حال، مهره‌ای که در اثر پوکی استخوان، درمان طولانی مدت کورتیکواستروئید، عفونت، اسپوندیلیت آنکیلوزان یا برخی بیماری‌های دیگر ضعیف شده است، می‌تواند دچار شکستگی استرسی شود. درد ممکن است به تدریج ایجاد شود و در هنگام ایستادن بیشتر قابل توجه باشد. درمان معمولاً نیازی به جراحی ندارد.

در بین دوندگان، زنانی که شاخص توده بدنی کمتر از متوسط ​​دارند، در معرض بالاترین خطر آسیب ستون فقرات هستند.

میزان درد یک فرد به ماهیت آسیب کمر و دونده فردی بستگی دارد. فردی که به طور مداوم پس از دویدن دچار کمردرد آزاردهنده می شود یا دردی دارد که به باسن یا پاها می رسد، باید به دنبال ارزیابی پزشکی باشد.

به عنوان یک قاعده کلی، آسیب های ناشی از دویدن باید زودتر درمان شوند. دوندگانی که سعی می کنند “درد را بگذرانند” ممکن است باعث بدتر شدن صدماتشان شوند.