جراحی برای درمان آرنج تنیس بازان به ندرت انجام می‌شود و اگر سایر روش‌های درمانی غیرجراحی نتوانند پس از ۶ تا ۱۲ ماه تسکین درد کافی ایجاد کنند، معمولا به عنوان آخرین راه‌حل در نظر گرفته می‌شود. [۱] علاوه بر این، در متون پزشکی درباره اینکه کدام تکنیک(های) جراحی بهتر عمل می کنند، اتفاق نظر وجود ندارد.

جراحی برای درمان آرنج تنیس بازان عموماً توسط جراحان ارتوپد انجام می شود که دوره های آموزشی اضافی در زمینه پزشکی ورزشی دارند. این یک جراحی انتخابی در نظر گرفته می شود، به این معنی که انجام جراحی یک روش نجات حیاتی نیست و در نهایت تصمیم بیمار است که آیا جراحی را انجام دهد یا خیر. افرادی که درد آنها به قدری ناتوان کننده است که توانایی آنها را برای کار و/یا داشتن یک زندگی عادی مختل می کند، در صورتی که گزینه های درمانی غیرجراحی شکست خورده باشد، ممکن است کاندید عمل جراحی آرنج تنیس شوند.

در حالی که تکنیک ها متفاوت است، هدف اصلی جراحی آرنج تنیس بازان برداشتن بافت عضلانی و تاندون آسیب دیده از استخوان اپی کندیل جانبی و سپس اتصال مجدد آن به بافت سالم اطراف است. میزان موفقیت برای تسکین کامل علائم پس از جراحی آرنج تنیس بازان ۸۰ تا ۹۰ درصد است. [۱] در اکثر مواقع جراحی به صورت سرپایی انجام می شود، به این معنی که بیمار در همان روز جراحی به خانه می رود.

گزینه های درمان جراحی برای آرنج تنیس بازان عبارتند از:

جراحی باز آرنج. در این نوع جراحی، برشی به طول حدود ۳ تا ۴ سانتی متر روی آرنج ایجاد می شود و جراحی بر روی تاندون(ها) و/یا عضلات آسیب دیده انجام می شود. این روش به طور کلی شامل برداشتن قسمت آسیب دیده تاندون و بخیه زدن تاندون طبیعی باقی مانده به هم است.

جراحی آرتروسکوپی آرنج. جراحی ترمیم تاندون(ها) و/یا ماهیچه(های) آسیب دیده نیز ممکن است از طریق آرتروسکوپی انجام شود، که در آن ابزارهای کوچک از طریق برش های کوچکتر تحت هدایت ویدئویی وارد می شوند. هدف از آرتروسکوپی مشابه جراحی باز است که بافت های آسیب دیده برداشته می شود.