راه‌های مختلفی وجود دارد که آرنج تنیس بازان می‌تواند ایجاد شود و برخی از افراد در معرض خطر بیشتری نسبت به سایرین برای ابتلا به این عارضه هستند. بسیاری از ورزشکاران – و همچنین هر کسی که در مشاغل روزانه خود به استفاده زیاد از حرکات مکرر بازو و / یا دست تکیه می کند – در معرض خطر ابتلا به آرنج تنیس بازان هستند.

علل و عوامل خطر اضافی برای آرنج تنیس بازان شامل، اما محدود به موارد زیر نیست:

سن. افراد ۳۰ ساله و بالاتر در معرض خطر ابتلا به آرنج تنیس بازان هستند. این خطر پس از ۴۰ سالگی حتی بیشتر می شود. [۳]

گرم نکردن قبل از فعالیت شدید. عضلات و تاندون‌ها زمانی که ورزشکاران قبل از انجام ورزش‌های شدید یا کارهای سخت بدنی گرم می‌کنند، انعطاف‌پذیرتر و کمتر مستعد پارگی هستند. عدم انجام این کار می تواند خطر آسیب بافتی را افزایش دهد که می تواند منجر به آرنج تنیس بازان شود.

استفاده نادرست از تجهیزات ورزشی ، مانند راکت تنیس که برای ورزشکار خیلی کوچک یا خیلی بزرگ است، یا راکتی که به درستی بند نخورده است (به عنوان مثال، سطح سر خیلی سفت یا شل است، یا راکت خیلی سنگین است. برای کاربر).

تکنیک ورزشی ضعیف ، مانند زمانی که بازیکنان تنیس از نیروی ضربه ای استفاده می کنند که بیشتر توسط آرنج پشتیبانی می شود تا عضلات مرکزی (شکم).

استفاده اخیر از برخی داروها ، مانند آنتی بیوتیک های فلوروکینولون (سیپرو، لواکین، آولوکس). [۳][۴]