مفصل شانه یک مفصل بسیار مهم در بدن است که اجازه حرکت بازوها را می‌دهد. این مفصل از دو قسمت تشکیل شده است: شانه و بازو. مفصل شانه اجازه حرکت بازو را به سمت جلو و عقب، بالا و پایین و حرکت چرخشی می‌دهد. این مفصل بسیار حساس است و باید مورد مراقبت و توجه ویژه‌ای قرار گیرد تا از آسیب‌ها و مشکلات مختلف جلوگیری شود.

مهمترین حرکات مفصل شانه شامل انعطاف پذیری در جهت‌های مختلف مانند حرکت بازو به سمت جلو و عقب، بالا و پایین و حرکت چرخشی است. این حرکات اجازه می‌دهند تا بازوها به طور کامل و به صورت صحیح حرکت کنند و انواع فعالیت‌های روزمره از جمله بالا بردن و جا دادن اشیاء، تغییر لباس یا حتی ورزش‌های مختلف امکان‌پذیر باشد. به دلیل اهمیت بالای مفصل شانه، حفظ انعطاف پذیری و قوی نگه داشتن این مفصل از اهمیت بسزایی برخوردار است.

خشکی مفصل شانه به معنای کاهش مایع محافظ مفصل شانه است. وقتی مایع مفصل کم می‌شود، ممکن است باعث درد، سفتی و مشکلات در حرکت شانه شود. این مشکل می‌تواند به دلیل آسیب، التهاب یا فعالیت فیزیکی زیاد ایجاد شود. برای رفع این مشکلات، معمولاً از داروها، تغییرات در سبک زندگی، فیزیوتراپی و در موارد شدیدتر از جراحی استفاده می‌شود.

تمرینات مفصل شانه برای سالمندان بسیار مهم هستند تا انعطاف پذیری و قوای عضلات شانه حفظ شود. تمریناتی که می‌توانند به سالمندان کمک کنند عبارتند از: ۱. حرکات گردشی: انجام حرکات گردشی با بازوها به صورت ملایم و بدون وزن برای افزایش انعطاف پذیری مفصل شانه. ۲. آرامش دهنده‌ها: انجام تمرینات آرامش دهنده مانند آمادگی برای گردش بازوها و کشش عضلات شانه. ۳. تقویت عضلات: انجام تمرینات تقویتی برای عضلات شانه مانند کشش و فشار با استفاده از وزن‌های سبک. ۴. تمرینات اصلاحی: انجام تمرینات اصلاحی برای بهبود نگهداری و ثبات مفصل شانه. قبل از شروع هر برنامه تمرینی، بهتر است با پزشک یا فیزیوتراپیست مشورت کنید تا بتوانید برنامه‌ای مناسب برای خود انتخاب کنید.

بیشترین مشکلات رایج مفصل شانه شامل التهاب مفصل (بورسیت شانه)، آسیب نرم‌افزاری (مانند آسیب به بافت‌های نرم اطراف مفصل)، آرتروز (ساییدگی و خرابی غضروف مفصل) و آسیب به تاندون‌ها (مانند ترک تاندون روتاتور کاف) می‌شود. تمرینات مفصل شانه برای سالمندان باید شامل تمریناتی باشد که به تقویت عضلات شانه و افزایش انعطاف‌پذیری کمک کند. برخی از تمرینات مفصل شانه برای سالمندان عبارتند از: ۱. کشش‌های شانه: انجام کشش‌های ملایم و آرامش بخش برای کمک به افزایش انعطاف‌پذیری مفصل شانه. ۲. حرکات گردشی: انجام حرکات گردشی ملایم با بازوها برای افزایش حرکت و انعطاف‌پذیری مفصل شانه. ۳. تمرینات تقویتی: انجام تمرینات تقویتی برای تقویت عضلات شانه و افزایش استحکام مفصل. ۴. تمرینات اصلاحی: انجام تمرینات اصلاحی برای بهبود نگهداری و ثبات مفصل شانه. مهم است که قبل از شروع هر برنامه تمرینی، از یک پزشک یا فیزیوتراپیست حرفه‌ای مشورت بگیرید تا بتوانید برنامه‌ای مناسب برای خود انتخاب کنید.

بیماری‌های مفصل شانه می‌توانند به طور کلی به دو دسته تقسیم شوند: بیماری‌های التهابی و بیماری‌های ساییدگی. ۱. بیماری‌های التهابی: این نوع بیماری‌ها معمولاً منجر به التهاب و درد در مفصل شانه می‌شوند. مثال‌هایی از این نوع بیماری‌ها عبارتند از بورسیت شانه که به دلیل التهاب بورسها (کیسه‌های مایع در اطراف مفصل) ایجاد می‌شود و تندونیت شانه که به دلیل التهاب تاندون‌های عضلات شانه رخ می‌دهد. ۲. بیماری‌های ساییدگی: این نوع بیماری‌ها معمولاً منجر به ساییدگی و خرابی غضروف مفصل می‌شوند. مثال‌هایی از این نوع بیماری‌ها عبارتند از آرتروز شانه که به دلیل ساییدگی و خرابی غضروف مفصل شانه ایجاد می‌شود و ترک تاندون روتاتور کاف که به دلیل آسیب به تاندون‌های عضلات شانه رخ می‌دهد. این بیماری‌ها ممکن است باعث درد، محدودیت حرکت و ناتوانی در استفاده از بازو شود. درمان این بیماری‌ها معمولاً شامل داروها، فیزیوتراپی، تمرینات تقویتی و در موارد شدید‌تر، جراحی می‌شود.

بله، مشکلات مفصل شانه می‌توانند با سن رابطه داشته باشند. با پیشرفت سن، مفاصل و بافت‌های اطراف آن‌ها تحت تأثیر تغییرات طبیعی قرار می‌گیرند که ممکن است باعث مشکلات مفصل شانه شوند. برخی از تغییرات مرتبط با سن که ممکن است منجر به مشکلات مفصل شانه شوند عبارتند از: ۱. کاهش ضخامت و انعطاف پذیری غضروف: با پیشرفت سن، غضروف مفصل که به عنوان یک لایه محافظتی بین استخوان‌ها عمل می‌کند، ممکن است کاهش ضخامت یابد و انعطاف‌پذیری آن کاهش یابد. این موضوع می‌تواند باعث آرتروز (ساییدگی غضروف) شود. ۲. کاهش قدرت و استحکام عضلات: عضلات پیری می‌توانند کاهش قدرت و استحکام خود را تجربه کنند که می‌تواند به ناتوانی در پشتکار و حفظ استحکام مفصل شانه منجر شود. ۳. افزایش خطر آسیب‌ها و آسیب‌های تاندونی: با پیری، تاندون‌ها و بافت‌های نرم اطراف مفصل شانه ممکن است کمتر از انعطاف و انرژی قبلی خود را داشته باشند که می‌تواند خطر آسیب‌ها و آسیب‌های تاندونی را افزایش دهد. به هر حال، با انجام تمرینات مناسب، حفظ وزن سالم، و مراقبت‌های پزشکی منظم، می‌توانید از سلامت مفصل شانه خود مراقبت کنید و از مشکلات مرتبط با سن کاسته کنید.

عضلات مفصل شانه از دو گروه اصلی عضلات تشکیل شده است: ۱. عضلات دلتوئید (Deltoideus): این عضله یکی از اصلی‌ترین عضلات مفصل شانه است و به صورت مثلثی در قسمت بالایی بازو و مفصل شانه قرار دارد. این عضله برای حرکت‌های بالا، پایین، جلو و عقب بازو و تکان دادن شانه مسئولیت دارد. ۲. عضلات تاندون روتاتور کاف (Rotator Cuff Muscles): این گروه شامل چهار عضله است که از طرفی مفصل شانه قرار دارند و با کمک تاندون‌ها به سر و گردن استخوان فروپاشی مفصل شانه متصل می‌شوند. این عضلات نقش مهمی در حفظ استحکام و پایداری مفصل شانه ایفا می‌کنند. این عضلات مسئول انجام حرکات مختلف مفصل شانه مانند بلند کردن و کشیدن بازو، چرخش بازو و حفظ استحکام مفصل شانه هستند.