بایگانی مقالات دکتر آس مرجع ورزش ایران دکتر سجاد عارفی نیا

وقتی بدن تغییرات لازم را برای دویدن در هوای گرم انجام داد، دویدن در یک محیط خنک‌تر به طور قابل توجهی آسان‌تر می‌شود. این بدان معناست که پس از آن می‌توانیم شدت دویدن را افزایش دهیم، زیرا بدن خود را برای تحمل بار بسیار بیشتر آموزش داده‌ایم و در نتیجه، در استفاده و مدیریت منابعی مانند مایعات، سوخت و اکسیژن کارآمدتر شده است.

برای شروع دویدن، ابتدا برنامه‌ای را تعیین کنید که به تدریج تناسب اندام و استقامتتان را افزایش دهد. ابتدا با دویدن در مدت کوتاه‌تر شروع کنید و به تدریج زمان و فاصله را افزایش دهید. حتماً از کفش‌های مناسب برای دویدن استفاده کنید و قبل و بعد از دویدن، از گرم کردن و کشش عضلات نپرهیزید. همچنین، به مصرف آب و استراحت کافی توجه کنید. برنامه‌ی تمرینی‌تان را تنظیم کنید و به خودتان اهداف قابل دسترس تعیین کنید. از دویدن لذت ببرید و از پیشرفت‌هایتان بهره ببرید.

دویدن سریع یک فعالیت ورزشی است که می‌تواند اثرات متعددی بر سلامتی و رشد فرد داشته باشد. این فعالیت ورزشی می‌تواند به تقویت عضلات، افزایش قدرت قلب و عروق خونی، کاهش چربی‌های بدن، افزایش تولید هورمون‌های خوش‌خیم و بهبود تنفس و گردش خون کمک کند.
همچنین، دویدن سریع می‌تواند به بهبود استقامت و قدرت اندام‌های پایینی کمک کند و به تقویت استخوان‌ها و مفاصل کمک کند. این فعالیت ورزشی همچنین می‌تواند به بهبود سلامت روانی، کاهش استرس و افزایش انرژی کمک کند.
اما برای دویدن سریع نیز باید احتیاط کرد؛ زیرا ممکن است این فعالیت ورزشی منجر به آسیب‌های مختلف مانند آسیب‌های عضلانی، مفصلی یا کمری شود. بنابراین، مهم است که قبل از شروع دویدن سریع، به گرم کردن مناسب و انجام تمرینات استرچینگ و تقویتی بپردازید و نیز از وسایل ورزشی مناسب استفاده کنید.
به طور کلی، دویدن سریع می‌تواند تاثیرات مثبت زیادی بر سلامتی و رشد فرد داشته باشد، اما باید با دقت و احتیاط انجام شود تا از آسیب‌های احتمالی جلوگیری شود.

بهره وری در دویدن به معنای استفاده بهینه از انرژی و تلاش‌های صورت گرفته در حین دویدن است. این مفهوم به معنای این است که شما باید توانایی بدنی و انرژی خود را بهینه استفاده کنید تا بهترین نتیجه را از دویدن ببرید. بهره وری در دویدن شامل موارد این مقاله است ..

هنگامی‌که یک مطالعه مقایسه‌ای انجام شد، محققان دریافتند که زوایای سینماتیکی لگن، زانو، مچ پا و پا برای دویدن روی تردمیل با دویدن در فضای باز همپوشانی دارد. حرکت تا حد زیادی یکسان بود با هر تفاوتی که به خوبی در پنجره تفاوت های آماری مشاهده شد. نیروهای زمینی تولید شده از تردمیل و دویدن در فضای باز نیز به طرز شگفت انگیزی یکسان بودند. علیرغم‌این واقعیت که تردمیل ها در مقایسه با سطح جاده بیرونی احساس بالشتک می‌کنند، ظاهراً تفاوت کمی‌در نحوه احساس نیروی بازخوردی که از هر قدم به سمت پاهای ما حرکت می‌کند وجود دارد.