بایگانی مقالات دکتر آس مرجع ورزش ایران دکتر سجاد عارفی نیا

برخی از تحقیقات نشان داده‌اند که نرخ بروز آسیب‌های ورزشی بین زنان و مردان ممکن است متفاوت باشد. به طور کلی، آمارها نشان می‌دهد که مردان در معرض بیشتری آسیب‌های ورزشی قرار می‌گیرند نسبت به زنان. این امر ممکن است به دلیل فعالیت‌های ورزشی با شدت بالا و تمرینات قوی‌تر مردان باشد.

به عنوان مثال، مردان به طور معمول در ورزش‌هایی مانند فوتبال، راگبی، هاکی و وزنه‌برداری فعالیت می‌کنند که ممکن است منجر به آسیب‌های جدی‌تری شود. از طرف دیگر، زنان ممکن است در ورزش‌هایی مانند ژیمناستیک، والیبال و بسکتبال فعالیت کنند که ممکن است به آسیب‌های مفصلی و عضلانی کمتری منجر شود.

جراحی برای درمان آرنج تنیس بازان به ندرت انجام می‌شود و اگر سایر روش‌های درمانی غیرجراحی نتوانند پس از ۶ تا ۱۲ ماه تسکین درد کافی ایجاد کنند، معمولا به عنوان آخرین راه‌حل در نظر گرفته می‌شود. ۱ علاوه بر این، در متون پزشکی درباره اینکه کدام تکنیک(های) جراحی بهتر عمل می کنند، اتفاق نظر وجود ندارد.

راه‌های مختلفی وجود دارد که آرنج تنیس بازان می‌تواند ایجاد شود و برخی از افراد در معرض خطر بیشتری نسبت به سایرین برای ابتلا به این عارضه هستند. بسیاری از ورزشکاران – و همچنین هر کسی که در مشاغل روزانه خود به استفاده زیاد از حرکات مکرر بازو و / یا دست تکیه می کند – در معرض خطر ابتلا به آرنج تنیس بازان هستند.

آرنج تنیس بازان معمولاً با معاینه فیزیکی تشخیص داده می‌شود، اگرچه ممکن است تصویربرداری تشخیصی برای رد سایر آسیب‌های آرنج یا ساعد که علائم مشابهی ایجاد می‌کنند، مانند تراشه استخوان/شکستگی آرنج، آرتریت، شکستگی(های) استرسی ساعد انجام شود. یا بازو یا گیر افتادن عصب.

آرنج تنیس بازان (اپیکوندیلیت جانبی) اغلب در یک دوره زمانی طولانی ایجاد می شود و علائم آن نیز می تواند به تدریج ظاهر شود. همچنین شایع است که علائم به مرور زمان افزایش یابد و از بین برود و در طول دوره‌های افزایش فعالیت، شعله‌ور شدن آن رخ دهد. در حالی که علائم رایج آن تجمع تدریجی درد و سفتی است، همچنین ممکن است علائم غیراختصاصی باشند و تنها نشانه‌های این وضعیت به صورت کاهش عملکرد ورزشی یا کاری نشان داده شود.

اکثریت قریب به اتفاق – تا ۹۵٪ – موارد آرنج تنیس بازان را می توان با موفقیت بدون جراحی درمان کرد. تعدادی از گزینه‌های درمانی غیرجراحی در دسترس هستند، از استراحت و انتظار مراقب تا داروهای تجویزی تا فیزیوتراپی و سایر روش‌ها. موارد شدید و/یا مکرر آرنج تنیس بازان گاهی اوقات نیاز به جراحی دارد.

آرنج تنیس بازان، که از نظر پزشکی به عنوان اپی کندیلیت جانبی شناخته می شود، یک آسیب دردناک ناشی از استفاده بیش از حد تاندون هایی است که ماهیچه های کنترل کننده مچ دست و انگشتان را به یک برآمدگی استخوانی روی آرنج به نام اپی کندیل جانبی متصل می کند. این تاندون‌ها با حرکات بازو که مچ را خم می‌کنند یا می‌پیچند، درگیر می‌شوند. اپیکوندیل جانبی در سمتی از آرنج که در دورترین فاصله از بدن قرار دارد، هنگامی که بازو در حالت خنثی در حالت ایستاده نگه داشته می شود.