معده انسان می‌تواند به طور متوسط تا حدود ۱.۵ تا ۲ لیتر غذا و مایع را تحمل کند. اما این مقدار می‌تواند به شدت متغیر باشد و بستگی به عوامل مختلفی مانند نوع غذا، سن، جنسیت، سلامت عمومی و وضعیت فیزیولوژیکی فرد دارد. برخی افراد ممکن است بتوانند مقدار بیشتری از غذا را مصرف کنند، در حالی که برخی دیگر از افراد ممکن است تنها مقدار کمی از غذا را تحمل کنند.

میزان تمرین مناسب در هوای سرد به عوامل مختلفی مانند سن، سلامتی عمومی، سطح فعالیت و شرایط هوا بستگی دارد. اما در کل، اگر در حین تمرین در هوای سرد احساس ناراحتی یا علائم ناشی از سرما مانند لرزش، سردی یا درد دارید، باید فوراً تمرین را متوقف کرده و به محیط گرم منتقل شوید.

برای افرادی که به تازگی شروع به ورزش کرده‌اند یا سطح فعالیت بدنی آن‌ها پایین است، توصیه می‌شود که به تدریج و با توجه به تحمل شخصی خود، تمرین در هوای سرد را آغاز کنند. به عنوان مثال، می‌توانید با تمرین‌های سبک و کوتاه شروع کنید و سپس آن را به تدریج افزایش دهید.

بررسی سیستماتیک چهارده مطالعه مختلف در مورد تمرینات کاردیو نشان داد که وقتی دویدن یا دوچرخه سواری به ترکیب سایر تمرینات (آنچه به عنوان تمرین همزمان شناخته می‌شود) اضافه می‌شود، مکانیسم انطباق بدن تنها قدرت را بدون کاهش قابل توجه توده عضلانی افزایش می‌دهد. با این حال، تمرین همزمان پاسخ هیپرتروفی در بافت‌های عضلانی را مهار می‌کند. به عبارت دیگر، می‌توانید بدون نگرانی از کاهش حجم عضلانی، بدوید، بلند کنید و تمرینات وزن بدن را انجام دهید. قدرت شما افزایش می‌یابد. اما اگر به دنبال اندازه هستید و به سادگی می‌خواهید عضلات بزرگی داشته باشید، این ترکیب به شما کمکی نمی‌کند. 

جاگینگ و رانینگ هر دو اصطلاح‌هایی هستند که به فعالیت دویدن اشاره دارند، اما با توجه به سرعت و شدت حرکت، تفاوت‌هایی دارند. رانینگ یا دویدن به معنی انجام فعالیت دویدن با سرعت بالا و شدت بیشتر است. این فعالیت ورزشی برای افزایش استقامت، افزایش سرعت و بهبود عملکرد قلب و ریه مناسب است. جاگینگ به معنی دویدن با سرعت متوسط یا متوسط به پایین است. این فعالیت ورزشی نسبتاً کمتر از رانینگ شدت دارد و برای افزایش استقامت، سوزاندن چربی و تقویت عضلات مناسب است. بنابراین، اصلی‌ترین تفاوت بین جاگینگ و رانینگ در سرعت و شدت حرکت است.

هنگامی‌که یک مطالعه مقایسه‌ای انجام شد، محققان دریافتند که زوایای سینماتیکی لگن، زانو، مچ پا و پا برای دویدن روی تردمیل با دویدن در فضای باز همپوشانی دارد. حرکت تا حد زیادی یکسان بود با هر تفاوتی که به خوبی در پنجره تفاوت های آماری مشاهده شد. نیروهای زمینی تولید شده از تردمیل و دویدن در فضای باز نیز به طرز شگفت انگیزی یکسان بودند. علیرغم‌این واقعیت که تردمیل ها در مقایسه با سطح جاده بیرونی احساس بالشتک می‌کنند، ظاهراً تفاوت کمی‌در نحوه احساس نیروی بازخوردی که از هر قدم به سمت پاهای ما حرکت می‌کند وجود دارد.

پس از یک گرم کردن مختصر، فرد تا حد امکان یک مایل (۱۶۰۹ متر) را سریع با نمایشگر ضربان قلب راه می رود. تستر ضربان قلب (ضربان در دقیقه) و زمان کامل مسیر طی شده را ثبت می‌کند. تست پیاده روی راکپورت آمادگی قلبی عروقی را برای بزرگسالان ارزیابی می کند. اندازه گیری دقیق ضربان قلب ورزش بسیار مهم است. ضربان قلب در مطالعه اولیه به صورت الکترونیکی کنترل شد.